waterways E4
Διαδρομή 2: Οι Τρεις Ελιές
Το φαινόμενο των θειούχων πηγών
Το φαινόμενο των θειούχων πηγών είναι ιδιαίτερα εμφανές στην περιοχή της Μαραθάσας (Καλοπαναγίωτη, Μουτουλλά και Τρεις Ελιές). Οι κοινότητα Τρεις Ελιές, είναι κτισμένη σε μέσο υψόμετρο 800 m, με την ψηλότερη κορυφή της κοινότητας να είναι η βουνοκορφή του Προφήτη Ηλία (1106 m). Η γεωλογική δομή της περιοχής διακρίνεται από διαβάσεις, γάβρους και πλαγιογρανίτες του οφιολιθού συμπλέγματος του Τροόδους. Η κοινότητα Τρεις Ελιές κατά την περίοδο της φραγκοκρατίας αποτελούσε έναν από 24 οικισμούς του φέουδου της Βασιλική Μαραθάσας (Marath Real). Στα βόρεια της κοινότητας Τρεις Ελιές, στις όχθες του ποταμού Δράκοντα, βρίσκεται η μοναδική μέχρι σήμερα γνωστή θειούχα πηγή της κοινότητας. Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των θειούχων πηγών είναι οι αυξημένες ποσότητες θειικού άλατος που παρατηρείται στη σύσταση του νερού τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι το νερό των θειούχων πηγών περιέχει περισσότερο από ένα χιλιοστό του γραμμαρίου (>1/1000 gr) θείο (S), το οποίο οφείλεται στο ελεύθερο υδρόθειο (Η₂S), στο υδροθείον (HS) ή και στο θειοθειικό ιόν (S₂O₃). Παρόλο που η λιθολογία της περιοχής της Νότιας Μαραθάσας αποτελείται από φλεβικά πετρώματα, εντούτοις οι ιδιότητες του νερού των πηγών αυτών ως θειούχο νερό με ιαματικές ικανότητες, φαίνεται να σχετίζεται είτε με την υπόγεια διαδρομή του νερού από την κορυφή του Τροόδους μέχρι και το σημείο εκφόρτωσης του. Ο αλκαλικός και υπεραλκαλικός χαρακτήρας του νερού των θειούχων πηγών της περιοχής σχετίζεται με τον αυξημένο χρόνο επαφής του υπόγειου νερού με τα πετρώματα της οροσειράς του Τροόδους κατά την κυκλοφορία του μέσα από τις υπόγειες ρωγματώσεις του, αλλά και την πιθανή ανάμιξη του με απολιθωμένο (παλαιότερο σε ηλικία) νερό. Οι δυο αυτοί παράγοντες αποτελούν και την επικρατέστερη εξήγηση για την αυξημένη συγκέντρωση θειικών αλάτων και ιόντων νατρίου και χλωρίου στο νερό των πηγών του Καλοπαναγιώτη. Στη χημική αυτή σύσταση των πηγών, οφείλονται και οι ιαματικές ιδιότητες του νερού.
Η πηγή στις Τρεις Ελιές
Η θειούχα πηγή στην κοινότητα Τρεις Ελιές, διακρίνεται από ευεργετικές ιδιότητες ως προς την
θεραπεία (αντιμετώπιση) διαφόρων μορφών ρευματοπάθειας. Κατά τους προηγούμενους αιώνες (19ο
έως τα μέσα του 20ου αιώνα), οι θεραπευτικές ιδιότητες της θειούχας αυτής πηγής ήταν γνωστές στο
νησί. Σε αναφορές κειμένων και ταξιδιωτών, περιγράφεται η εμπορική (οικονομική) αξιοποίηση του
θειούχου νερού της πηγής για σκοπούς λουτροθεραπείας.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το ενδιαφέρον που υπήρξε για την πιστοποίηση (χημική ανάλυση) και
προβολή της θειούχας πηγής στην κοινότητα των Τριών Ελιών, κατά την δεκαετία του 1930. Ποσότητα
νερού της πηγής αυτής στάλθηκε από τον Ιωάννη Χρ. Μαλτά (από την Κερύνεια) στο Δημοτικό Χημείο
του Παρισιού (1933). Η χημική ανάλυση χαρακτηρίστηκε το νερό της πηγής των Τριών Ελιών, ως ν το
ελαφρώς διαττανθρακικό και χλωριούχο νερό με κύριο συστατικό το πυριτικό νάτριο. Το νερό αυτό
συστήνεται για την αντιμετώπιση παθήσεων που αφορούν σε νοσήματα του στομάχου, των εντέρων,
του ήπατος και των νεφρών, καθώς και για ρευματοπάθεια, αρθρίτιδα και δερματικές παθήσεις.
Πηγή πληροφοριών:
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια (Λήμμα 13)
Κοινοτικό Συμβούλιο Τρεις Ελιές
